Καλώς ήρθατε στο πρότυπο ουρολογικό ιατρείο.

Η ιστοσελίδα αυτή δημιουργήθηκε για να προσφέρει πληροφόρηση σχετικά με τις παθήσεις του ανώτερου και κατώτερου ουροποιητικού συστήματος,καθώς επίσης,με τις ανδρολογικές παθήσεις που απασχολούν συχνότερα το ευρύ κοινό.Σκοπός μας είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση έναντι κάποιων ασθενειών, η πρόληψη των οποίων είναι σωτήρια για την ζωή ή βελτιώνουν την ποιότητα της.

Με φιλικούς χαιρετισμούς Νίκου Θεόδωρος-Ιατρός Ουρολόγος.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΜΕΝΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

ΑΝΔΡΙΚΗ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ

Οι επιστήμονες που μελετούν την ανδρική υπογονιμότητα έχουν βρει ότι οι παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, όπως είναι το κάπνισμα και η πλούσια σε λιπαρά διατροφή, μπορεί να ευθύνονται για την έλλειψη ενός σημαντικού πρωτεϊνικού μορίου στους υπογόνιμους άνδρες.

Η ανδρική υπογονιμότητα εξελίσσεται σε μείζον ζήτημα υγείας στην Αυστραλία, από τη στιγμή που ένας στους 20 άνδρες χαρακτηρίζεται ως υπογόνιμος. Παράλληλα, πολύ λίγα είναι γνωστά σχετικά με το τι προκαλεί το υψηλό αυτό ποσοστό υπογονιμότητας.

Μία από τις πιο πρόσφατες μελέτες έδειξε ότι εάν το σπερματοζωάριο τοποθετηθεί σε περιβάλλον οξειδωτικού στρες μπορεί να μην είναι ικανό να φέρει εις πέρας τη γονιμοποίηση.

Αν και έχουν υπάρξει και προηγούμενες μελέτες που εξέταζαν το οξειδωτικό στρες ως παράγοντα της ανδρικής υπογονιμότητας , αυτή είναι η πρώτη μελέτη που εξετάζει την επίδραση του στην ικανότητα του σπερματοζωαρίου να διεισδύσει στο ωάριο. Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα σπέρματος από γόνιμους και υπογόνιμους άνδρες, με σκοπό να διερευνήσουν τον τρόπο με το οποίο τα σπερματοζωάρια αναγνωρίζουν τα ωάρια και αρχίζουν τη διαδικασία της γονιμοποίησης. Βρήκαν ότι ένα πρωτεϊνικό μόριο έχει την ικανότητα να ρυθμίζει την παρουσία των υποδοχέων του ωαρίου πάνω στην επιφάνεια του σπερματοζωαρίου και κατευθύνει με τον τρόπο αυτό την αλληλεπίδραση των δύο κυττάρων.

Σε μια υποομάδα υπογόνιμων ανδρών βρέθηκε ότι η εν λόγω πρωτεΐνη είτε υποεκφραζόταν, είτε απουσίαζε εντελώς, γεγονός που καθώς φαίνεται, επηρέαζε την ικανότητα των σπερματοζωαρίων να γονιμοποιήσουν.

Η παρούσα μελέτη εστιάζεται στο εάν η έλλειψη της εν λόγω πρωτεΐνης είναι αποτέλεσμα βλάβης που προκλήθηκε από οξειδωτικό στρες. Το οξειδωτικό στρες συμφωνά με τους ερευνητές λαμβάνει χώρα στους όρχεις, καταστρέφει τα σπερματοζωάρια και θέτει σε κίνδυνο την αναπαραγωγική ικανότητα.

Το οξειδωτικό στρες συμβαίνει όταν ο οργανισμός παράγει περισσότερες δραστικές μορφές οξυγόνου και ελεύθερες ρίζες από όσες μπορεί να διαχειριστεί και είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων που σχετίζονται τόσο με το περιβάλλον, όσο και με τον τρόπο ζωής ανάμεσα στους οποίους είναι η μεγάλη ηλικία και το κάπνισμα πολλών τσιγάρων. Τα σπερματοζωάρια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο οξειδωτικό στρες, το οποίο μπορεί να προκαλέσει βλάβη στη μεμβράνη και το DNA του κυττάρου.

Η πρόσφατη αυτή μελέτη διεξάχθηκε με ανθρωπινά σπερματοζωάρια ενώ οι προηγούμενες χρησιμοποίησαν κύτταρα ποντικών.

Οι επιστήμονες τονίζουν ότι η ανδρική υπογονιμότητα είναι ένα πεδίο σχετικά ανεξερεύνητο και για αυτό είναι απαραίτητη η συνέχιση της έρευνας για την καλύτερη κατανόηση και αντιμετώπιση ενός ζητήματος που λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Παράλληλα, η διερεύνηση των σπερματοζωαρίων και η καλύτερη κατανόηση της ανδρικής γονιμότητας μπορεί να θέσουν τις βάσεις για την ανάπτυξη μιας αποτελεσματικής και ασφαλούς ανδρικής αντισυλληπτικής μεθόδου.

ΠΡΟΩΡΗ ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΙΣΗ

Η πρόωρη εκσπερμάτιση (ΠΕ), αποτελεί σύνηθες αίτιο σεξουαλικής διαταραχής (το συχνότερα αναφερόμενο σε νεαρές ηλικίες). Συνδυάζεται πολύ συχνά με στυτική δυσλειτουργία επηρεάζοντας γενικότερα τη σεξουαλική ζωή και συμπεριφορά του πάσχοντα, και στις περιπτώσεις μόνιμης σχέσης τη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού, με αρνητικές συνέπειες στην ίδια τη σχέση. Παρά την υψηλή συχνότητα εμφάνισης, η νόσος παραμένει συχνά αδιάγνωστη, είτε λόγω της απόκρυψης του προβλήματος από τον πάσχοντα, είτε λόγω λήψης πλημμελούς ιστορικού από τον κλινικό.

Σαν πρόωρη εκσπερμάτιση περιγράφεται η εκσπερμάτιση που συμβαίνει παρά τη θέληση του ασθενούς, πριν ή αμέσως μετά τη διείδυση, παρά την επιθυμία του ασθενούς. Η ανάγκη αντικειμενικού προσδιορισμού, οδήγησε την ISSM, να θεωρήσει την ΠΕ, ως σύνδρομο που καθορίζεται με βάση 3 παραμέτρους:

1. εκσπερμάτιση πάντα ή σχεδόν πάντα σε λιγότερο από 60 δευτ. (χρονομέτρηση από τη σύντροφο Intravaginal Ejaculation Latency Time IELT).

2. εμφάνιση σε όλες ή στις περισσότερες σεξουαλικές διεισδύσεις (>50%), με οποιαδήποτε σεξουαλική σύντροφο.

3. Αρνητικές προσωπικές συνέπειες,αγωνία,απογοήτευση, αποφυγή σεξουαλικής δραστηριότητας.

Διακρίνεται σε :

ΠΡΩΤΟΠΑΘΗ (δια βίου) και

ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΗ (επίκτητη), η οποία εμφανίζεται σε κάποιο χρονικό σημείο της σεξουαλικής ζωής, χωρίς προηγούμενα περιστατικά.

Αυτοί οι δύο τύποι μοιάζουν να αποτελούν δημογραφικά και αιτιολογικά ,διαφορετικές νοσολογικές οντότητες.

Για έναν περίπου αιώνα, οι ερευνητές πίστευαν ότι η πρόωρη εκσπερμάτιση, οφειλόταν κυρίως σε ψυχογενείς παράγοντες (ψυχοαναλυτική θεωρία του Abraham, ψυχοσωματική θεωρία του Schapiro,θεραπεία συμπεριφοράς των Master’s and Johnson, θεωρία σεξουαλικής διέγερσης του Kaplan, κ.λ.π).
Με βάση τη θεωρία του Waltinger et.al. η πρωτοπαθής πρόωρη εκσπερμάτιση είναι μια νευροβιολογική διαταραχή, γενετικά προκαθορισμένη, που οδηγεί σε δυσλειτουργία των κεντρικών υποδοχέων σεροτονίνης. Θα πρέπει λοιπόν να θεωρήσουμε ότι η ΠΕ, αποτελεί αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης ψυχολογικών και βιολογικών παραγόντων


ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ

1. Ιστορικό

Α.ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Απαραίτητη λήψη λεπτομερούς ιστορικού για παθήσεις σχετιζόμενες με ΠΕ (κυρίως δευτεροπαθή), όπως διαβήτης, νευροπάθειες, τραύματα στη γεννητική χώρα, κακώσεις σπονδυλικής στήλης, ουρογεννητικές φλεγμονές (κυρίως προστατίτιδα), προηγούμενες επεμβάσεις, ψυχιατρικές παθήσεις,  ενδοκρινολογικές παθήσεις (κυρίως υπερθυρεοειδισμός), στηθάγχη.
Οι ανωτέρω παθήσεις δρουν άμεσα ή έμμεσα, παράδειγμα ασθενής στηθαγχικός που φοβάται να παρατείνει τη διείσδυση ή ασθενής με άλγος στα γεννητικά όργανα που επιταχύνει την ολοκλήρωση.
Από τις ενδοκρινολογικές παθήσεις κυριότερη αιτία είναι ο υπερθυρεοειδισμός και με την αποκατάσταση της ορμονικής ισορροπίας, επιτυγχάνεται σε μεγάλο ποσοστό βελτίωση του χρόνου εκσπερμάτισης

Β. ΦΑΡΜΑΚΑ

Προηγούμενη ή συνεχιζόμενη λήψη φαρμάκων, κυρίως ψυχοτρόπων

Γ.ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Κατά τη λήψη του σεξουαλικού ιστορικού, ο κλινικός πρέπει να λάβει υπόψη του, ότι τόσο οι πάσχοντες, όσο και οι μη πάσχοντες, συχνά τείνουν να υπερεκτιμούν το χρόνο εκσπερμάτισης, επομένως καθίσταται σημαντικός ο χρόνος χρονομέτρησης από τη σύντροφο. Ο χρόνος εκσπερμάτισης γενικά είναι μια βιολογική μεταβλητή γενετικά καθορισμένη που μπορεί να διαφέρει μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών, διαφορετικής κουλτούρας. Επίσης το 30%των ασθενων με πρόωρη εκσπερμάτιση εμφανίζουν στυτική δυσλειτουργία, ενώ πρόσφατα δεδομένα δείχνουν ότι το 50% των ατόμων πουεμφανίζουν ΣΔ, αναφέρουν και πρόωρη εκσπερμάτιση (σκοπίμως επισπεύδουν την διείσδυση και την εκσπερμάτιση).
Βασικά ερωτήματα προς τον ασθενή είναι : «Τι εννοείτε λέγοντας τελειώνω γρήγορα? Πόσο γρήγορα εκσπερματώνετε? πώς αντιλαμβάνεστε σωματικά την έλευση του οργασμού? Κάνετε προσπάθεια να τον επιβραδύνετε? Τί είδους προσπάθεια καταβάλετε? Πόσο συχνά μπορείτε να πετύχετε σκληρή στύση για διείσδυση και πόσο συχνά μπορείτε να τη διατηρήσετε? »
Σε συνέχεια των παραπάνω, θα πρέπει να διαπιστώσουμε αν η ΠΕ, σχετίζεται ή όχι με τη σύντροφο, σχετίζεται ή όχι με στυτική δυσλειτουργία, με πρόωρη σεξουαλική εμπειρία, τραυματική εμπειρία από τιμωρία για αυνανισμό (αίσθημα ενοχής), αιμομιξία,σεξουαλική βία, κακοποίηση στον ίδιο ή σε άλλο μέλος εντός της οικογένειας, άτυχη πρώτη εμπειρία, αυστηρή θρησκευτική ανατροφή, προβλήματα της συντρόφου όπως δυσπαρεύνεια, σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, στάση του ως προς το φύλο, χρόνος οργασμού της συντρόφου, στυτική δυσλειτουργία, άγχος επίδοσης. Επίσης θα πρέπει να διακρίνουμε αν συμβαίνει μόνο με ερωτικό σύντροφο ή και στον αυνανισμό ή αν υπάρχει σύγχιση με προεκσπερματιστικά υγρά (αδένες κούπερ, προστατικο).

Δ.ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΕΡΙΦΟΡΑ

Σε συνέχεια του σεξουαλικού ιστορικού και σε συνάφεια με αυτό, ανιχνεύεται η κοινωνική συμπεριφορά του ασθενούς η τυχόν απομόνωσή του, δυσκολίες στην εργασία, γενικότερη αντιμετώπιση του αντίθετου φύλου, η ηλικία του συντρόφου, ο χαρακτήρας του συντρόφου, ο χώρος διαμονής, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και βέβαια ιδιαίτερα σημαντικό είναι το αν συνοδεύεται και συνεπικουρείται από τη σύντροφο στην προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος.

2. Εργαστηριακός έλεγχος

Ορμονικό προφίλ, γενική αίματος, βιοχημικά, γενική ούρων, καλλιέργεια ούρων, PSA,δοκιμασία Stamey‐Mears, καλλιέργεια σπέρματος.

3. Κλινική Εξέταση

Προσεκτικός έλεγχος των έξω γεννητικών οργάνων, ευαισθησία στην ψηλάφησή τους, μέγεθος του πέους, θαμμένο πέος, συμφύσεις ακροποσθίας, χαλινός ακροποσθίας, φίμωση.

ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΑ

Η παρουσία ερυθρών αιμοσφαιρίων στα ούρα ονομάζεται αιματουρία. Δεν αποτελεί ασθένεια αλλά σύμπτωμα επικείμενης νόσου. Όταν τα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι σε μεγάλη ποσότητα ώστε το χρώμα των ούρων να είναι ερυθρό, η αιματουρία ονομάζεται μακροσκοπική ή εμφανής. Αντίθετα όταν η ποσότητα των ερυθρών αιμοσφαιρίων είναι μικρή, τα ούρα διατηρούν το κίτρινο χρώμα τους και η αιματουρία καλείται μικροσκοπική ή αφανής. Φυσιολογικά 1.000.000 ερυθρά αιμοσφαίρια αποβάλλονται ημερησίως με τα ούρα αριθμός που αντιστοιχεί σε 1 με 3 ερυθρά αιμοσφαίρια κατά οπτικό πεδίο (κ.ο.π.) σε συνολική μεγέθυνση 400Χ ιζήματος φυγοκεντρημένων ούρων. Η παρουσία στο αίμα πάνω από 3 ερυθρά αιμοσφαίρια κ.ο.π. συνίσταται διάγνωση μικροσκοπικής αιματουρίας. Ο Ουρολόγος  θα πρέπει να διακρίνει την αιματουρία από την ουρηθροραγία από την οποία εξέρχεται αίμα από την ουρήθρα την αιμοσφαιρινουρία, την αλκαπτονουρία, τις πορφυρινουρίες και τον ίκτερο.

Εάν η αιματουρία είναι μεγάλη μπορεί να προκαλέσει αιμοπήγματα αφού το αίμα δεν προλαβαίνει να αραιωθεί με τα ούρα. Το χρώμα, η ύπαρξη πόνου ή όχι βοηθά στην διάγνωση της προέλευσης της αιματουρίας και της νόσου. Σε μεγάλες αιματουρίες μπορεί να προκληθεί απόφραξη από τα αιμοπήγματα νεοπλασμάτων του ουροποιητικού συστήματος.

Π.χ.:

• Καρκίνωμα νεφρικού παρεγχύματος.

• Αιμαγγειώματα νεφρού.

• Θηλώματα ή καρκινώματα της νεφρικής πυέλου και της κύστης.

• Σε κακώσεις νεφρού (μετά από κάποιο ατύχημα, μετά από εγχειρήσεις) που επικοινωνούν με την αποχετευτική μοίρα.

• Και σε πιο σπάνιες παθήσεις όπως σε πολυκυστικούς νεφρούς και την νόσο του Bourneville.

Με τον όρο φίμωση πέους περιγράφεται η κατάσταση κατά την οποία είναι αδύνατη η αποκάλυψη της βαλάνου (κεφαλή πέους). Το δέρμα της ακροποσθίας που καλύπτει τη βάλανο είναι αρκετά στενό, ώστε έλκοντας προς τα πίσω το «πετσάκι», να μην μπορεί να αποκαλυφθεί η κεφαλή του πέους.

Που οφείλεται η φίμωση πέους

Στους ενήλικες άνδρες η συχνότερη αιτία εμφάνισης φίμωσης είναι η χρόνια φλεγμονή λόγω κακής τοπικής υγιεινής. Φίμωση μπορεί να εμφανισθεί και μετά από κάποιους άλλους τύπους χρονίων φλεγμονών όπως η βαλανοποσθίτιδα ή και την βίαιη απομάκρυνση της ακροποσθίας προς τα κάτω.

Συνέπειες της φίμωσης

Η φίμωση είναι μια κατάσταση πολύ ενοχλητική, που δύναται να προκαλέσει κινδύνους φλεγμονών και και ανάπτυξης κακοηθών βλαβών στη βάλανο.

Μια ακόμα σημαντική ανεπιθύμητη συνέπεια της φίμωσης, είναι ο πόνος και η δυσχέρεια κατά τη σεξουαλική επαφή με αποτέλεσμα ο άνδρας να επιβαρύνεται πολύ και ψυχολογικά. Είναι πιθανό η φίμωση να μικρύνει τη διάρκεια της στύσης και να προκαλεί στον άνδρα πρόωρη εκσπερμάτιση. Όλες αυτές οι συνέπειες δρουν αρνητικά στη σεξουαλική ζωή του άνδρα με σοβαρό ψυχολογικό αντίκτυπο.

Αντιμετώπιση της φίμωσης

Η αντιμετώπιση της φίμωσης, γίνεται με χειρουργική επέμβαση η οποία είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων σε πολλούς πολιτισμούς, τη γνωστή περιτομή. Στον ενήλικα άνδρα και τα μεγάλα παιδιά πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και είναι μια τεχνικά απλή επέμβαση μετά την οποία ο ασθενής επιστρέφει σπίτι του. Η επούλωση του τραύματος είναι πλήρης εντός 20 ημερών και ο άνδρας έχει απαλλαγεί μόνιμα από ένα πρόβλημα που του δημιουργεί σοβαρές δυσλειτουργίες στη σεξουαλική του ζωή.

ΘΗΛΩΜΑΤΑ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ

Ο όρος «θηλώματα» της ουροδόχου κύστης επικράτησε στην καθομιλουμένη να αντιστοιχεί στον επιστημονικό όρο «επιφανειακός καρκίνος ουροδόχου κύστεως από μεταβατικό επιθήλιο». Ο όρος προέρχεται από τη θηλωματώδη μορφή που εμφανίζουν και μοιάζουν με μικρά δέντρα ή πολύποδες. Σε σπάνιες περιπτώσεις τα «θηλώματα» μπορεί να είναι καλοήθη, συνήθως όμως πρόκειται για κακοήθεις σχηματισμούς.

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι ο συχνότερος της ουροποιητικής οδού. Είναι συχνότερος στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Ευτυχώς όταν ανακαλύπτεται, στις περισσότερες περιπτώσεις (80%), βρίσκεται στο στάδιο του επιφανειακού καρκίνου, χωρίς να έχει διαπεράσει το τοίχωμα της ουροδόχου κύστης και χωρίς να έχει δώσει απομακρυσμένες μεταστάσεις.

Άτομα τα οποία κινδυνεύουν να αναπτύξουν καρκίνο της κύστης είναι: οι καπνιστές (τριπλάσιος κίνδυνος), οι βιομηχανικοί εργάτες που ασχολούνται με εκτυπώσεις, επεξεργασία σιδήρου και αλουμινίου, με βαφές, φυσικό αέριο και πίσσα.

Το συνηθέστερο σύμπτωμα του καρκίνου της κύστης είναι η αιματουρία. Συνήθως, ο ίδιος ο ασθενής βλέπει το αίμα στα ούρα ή το ανακαλύπτει ο μικροβιολόγος στη γενική εξέταση των ούρων χωρίς το αίμα να φαίνεται με γυμνό μάτι.

Η διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης τίθεται με την κυστεοσκόπηση. Η κυστεοσκόπηση είναι εξέταση κατά την οποία ένα ουρολογικό όργανo, το κυστεοσκόπιο, το οποίο φέρει κάμερα, εισέρχεται από την ουρήθρα στην κύστη και μας επιτρέπει να δούμε το εσωτερικό της. Άλλες εξετάσεις όπως το υπερηχογράφημα, η αξονική τομογραφία και η πυελογραφία, μπορούν να μας δώσουν υποψία μόνο του καρκίνου της κύστης, η οποία πρέπει πάντοτε να επιβεβαιώνεται με την κυστεοσκόπηση.

Μετά τη διάγνωση το επόμενο βήμα είναι η θεραπεία. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η διουρηθρική εκτομή των θηλωμάτων. Η επέμβαση αυτή γίνεται διαμέσου της ουρήθρας χωρίς τομή του δέρματος. Τα θηλώματα αφαιρούνται και ηλεκτροκαυτηριάζονται. Στη συνέχεια στέλνονται για βιοψία. Το αποτέλεσμα της βιοψίας θα καθορίσει αν ο ασθενής χρειάζεται περαιτέρω θεραπεία ή όχι.

Την πιο πρόσφατη εξέλιξη Blue-ALA στην αντιμετώπιση των θηλωμάτων της ουροδόχου κύστης αποτελεί η διουρηθρική εκτομή τους με «μπλε φως». Η τεχνική αυτή (φωτοδυναμική διάγνωση) χρησιμοποιεί ειδικές ουσίες (hexaminolevulinate -  Hexvix®) οι οποίες εγχύονται στην ουροδόχο κύστη πριν το χειρουργείο. Οι ουσίες αυτές με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, βοηθούν το χειρουργό να δει περιοχές με καρκινικά κύτταρα που δε φαίνονται με τον παλιό «παραδοσιακό» τρόπο. Η φωτοδυναμική αυτή θεραπεία όπως ονομάζεται, αποδείχθηκε ότι μειώνει τη συχνότητα επανεμφάνισης των θηλωμάτων προσφέροντας πιο ριζική αντιμετώπισή τους.

Μετά τη διουρηθρική εκτομή των θηλωμάτων ανάλογα με το αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης, ορισμένοι ασθενείς θα πρέπει να υποβληθούν σε εβδομαδιαίες ενδοκυστικές εγχύσεις. Σε αυτές, ο ιατρός βάζει χημειοθεραπευτικό φάρμακο στην ουροδόχο κύστη του ασθενούς, ο ασθενής κρατάει το φάρμακο περίπου μια ώρα και στη συνέχεια ουρεί. Υπάρχουν διάφορες ουσίες και διάφορα σχήματα ενδοκυστικών εγχύσεων. Σκοπός αυτής της θεραπείας είναι να μειωθεί η πιθανότητα επανεμφάνισης των θηλωμάτων.

Παρά τις προσπάθειες όμως ουρολόγων και ασθενών τα θηλώματα σε μεγάλο δυστυχώς ποσοστό επανεμφανίζονται. Για αυτό το λόγο, μετά την επέμβαση ο ασθενής πρέπει να παρακολουθείται με κυστεοσκοπήσεις, τον πρώτο χρόνο κάθε τρεις μήνες και τα επόμενα χρόνια σύμφωνα με τις οδηγίες του ουρολόγου του. Μόλις εντοπιστούν νέα θηλώματα, πάλι θα πρέπει ο ασθενής να υποβάλλεται σε διουρηθρική εκτομή τους. Έτσι μόνο είναι δυνατό να προλάβει την εξάπλωση και την επέκταση της νόσου.

Σε ορισμένες βέβαια περιπτώσεις ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης (θηλώματα) εμφανίζεται σε προχωρημένο στάδιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις η διουρηθρική εκτομή δεν επαρκεί και ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε ριζική κυστεκτομή. Αυτή είναι μια μείζονα ουρολογική επέμβαση που περιλαμβάνει την αφαίρεση ολόκληρης της ουροδόχου κύστης.

ΝΕΦΡΙΚΟΙ ΟΓΚΟΙ

ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ

Υπάρχουν δύο σημαντικοί καλοήθεις όγκοι, το ογκοκύττωμα και το αγγειομυολίπωμα. Το ογκοκύττωμα δεν μπορεί να διαχωριστεί από το καρκίνωμα των νεφρικών κυττάρων παρά μόνο με την ιστολογία. Τα αγγειομυολιπώματα είναι ασυμπτωματικά όταν είναι μικρά, αλλά έχουν αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας όταν είναι > 4 cm. Σχετίζονται με οζώδη (φυματιώδη) σκλήρυνση, νοητική καθυστέρηση, επιληψία και σμηγματογόνο αδένωμα (Nόσος Bourneville).

ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ

Τα καρκινώματα των νεφρικών κυττάρων αποτελούν το 2% των καρκίνων των ενηλίκων με μέση ηλικία διάγνωσης τα 70 έτη και 56% θνητότητα εξαιτίας του όγκου. Η αυξημένη χρήση κοιλιακών απεικονιστικών μεθόδων αντιστοιχεί σε μεγαλύτερη αναλογία (30-60%) όγκων που διαγιγνώσκονται τυχαία. Τριάντα τοις εκατό των ασθενών έχουν στοιχεία μεταστάσεων κατά την παρουσίαση.

96% των νεφρικών όγκων είναι σποραδικοί και 4% είναι κληρονομικοί. Η πιο συχνά κληρονομούμενη μορφή είναι η νόσος von Hippel-Lindau, ένας αυτοσωματικά επικρατής οικογενής καρκίνος με μετάλλαξη στο βραχύ σκέλος του χρωμοσώματος 3. Το σύνδρομο περιλαμβάνει καρκίνωμα των νεφρικών κυττάρων, αμφιβληστροειδικά αγγειώματα, παρεγκεφαλιδικά αιμαγγειωβλαστώματα, φαιοχρωμοκυττώματα, κύστεις του νεφρού, του παγκρέατος ή της επιδιδυμίδας, όγκους των παγκρεατικών νησιδιακών κυττάρων και όγκους του ενδολεμφικού θύλακου. Περισσότεροι από το 70% των ασθενών αναπτύσσουν νεφρικούς όγκους μέχρι την ηλικία των 60 ετών, και αυτοί είναι συχνά πολυεστιακοί.

ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ

Η κατάταξη με το σύστημα όγκος/λεμφαδένες/μεταστάσεις (TNM) φαίνεται στον Πίνακα 2. Κατά την διάγνωση, το 25-30% έχει μεταστάσεις στους πνεύμονες, μαλακούς ιστούς, οστά, ήπαρ και εγκέφαλο με σειρά συχνότητας.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Η κλασσική τριάδα οσφυϊκός (λαγόνιος) πόνος, αιματουρία και οσφυϊκή μάζα προκύπτει μόλις στο 10% των ασθενών. Η τυχαία ανίχνευση των νεφρικών όγκων αποτελεί το πιο συχνό φαινόμενο (30-60%). Οι ασθενείς μπορεί να παρουσιαστούν μόνο με αιματουρία, ενώ και τα παρανεοπλασματικά σύνδρομα είναι συχνά (Πίνακας). Οι συμπτωματικοί ασθενείς είναι πιο πιθανό να έχουν υψηλού σταδίου νόσο.

Συχνά δεν υπάρχουν ευρήματα κατά την εξέταση, εκτός από την απώλεια βάρους, την καχεξία ή την αναιμία. Η εξέταση της κοιλίας μπορεί να αποκαλύψει ψηλαφητή μάζα στην ανώτερη κοιλιακή ή οσφυϊκή χώρα. Αριστερή κιρσοκήλη  μπορεί να υπάρχει σε ασθενείς με αριστερό νεφρικό όγκο. Οίδημα των κάτω άκρων, που υπονοεί νόσο των λεμφαδένων ή απόφραξη της κάτω κοίλης φλέβας, εμφανίζεται περιστασιακά.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Οι εξετάσεις ρουτίνας πρέπει να περιλαμβάνουν, ανάλυση ούρων, πλήρη αιματολογικό έλεγχο, ταχύτητα καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ), ηλεκτρολύτες, κρεατινίνη και  λειτουργικές δοκιμασίες ήπατος (αλκαλική φωσφατάση, ασβέστιο ορού).

Η αξονική τομογραφία ή ο υπέρηχος αποτελούν πλέον πρώτης γραμμής εξετάσεις σε ασθενείς που εμφανίζονται με μακροσκοπική αιματουρία. Η πρώτη παρέχει καλές ανατομικές λεπτομέρειες, πληροφορίες για την κατάσταση των λεμφαδένων και λειτουργικές πληροφορίες και για τους δύο νεφρούς. Ανασύσταση εικόνων μπορεί να γίνει εάν είναι να επιλεχθεί μερική νεφρεκτομή. Μια ακτινογραφία θώρακα θεωρείται σημαντική και μια αξονική του θώρακα εκτελείται για όλους τους ύποπτους  νεφρικούς όγκους >3cm. Το σπινθηρογράφημα των οστών γίνεται σε εκείνους τους ασθενείς με πόνο στα οστά ή με αυξημένη αλκαλική φωσφατάση. Περιστασιακά, υπέρηχος ή βιοψία με βελόνη καθοδηγούμενη με αξονική τομογραφία της βλάβης είναι απαραίτητη, όταν υπάρχει πραγματική αμφιβολία για την φύση της νεφρικής μάζας. Σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια, μπορεί να χρειασθεί.νεφρόγραμμα ή μέτρηση της σπειραματικής νεφρικής διήθησης.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η καλύτερη μέθοδος θεραπείας του νεφρικού καρκίνου είναι το χειρουργείο, αλλά η δυνατότητα να επιτευχθεί αυτός ο στόχος εξαρτάται από το στάδιο και τον βαθμό της νόσου.

Η κύρια χειρουργική θεραπεία ήταν πάντα η ριζική νεφρεκτομή, η οποία κλασσικά περιλαμβάνει πρώιμο έλεγχο των νεφρικών αγγείων και απομάκρυνση του περινεφρικού λίπους, της περιτονίας Gerota, των περιοχικών λεμφαδένων και του σύστοιχου επινεφριδίου.

Η εμπλοκή του επινεφριδίου εμφανίζεται στο 6% όλων των νεφρικών καρκίνων, αλλά ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε όγκους μεγαλύτερου σταδίου και βαθμού. Το επινεφρίδιο πρέπει να απομακρύνεται σε όγκους του άνω πόλου, πολυεστιακούς όγκους και σε προσβολή της νεφρικής φλέβας.

Τεχνικές που διατηρούν τον νεφρό (μερική νεφρεκτομή) χρησιμοποιούνται συχνά σε ασθενείς στους οποίους η ριζική νεφρεκτομή θα αφήσει τον ασθενή χωρίς νεφρό ή απαιτούν θεραπεία νεφρικής υποκατάστασης με την μορφή της διάλυσης. Οι ενδείξεις των τεχνικών που διατηρούν το νεφρό φαίνονται στον Πίνακα 2. Ωστόσο, με την αυξανόμενη ανίχνευση τυχαίων όγκων, πολλοί είναι μικροί και υποκείμενοι σε τεχνικές που διατηρούν το νεφρό ακόμα και αν ο ετερόπλευρος νεφρός είναι φυσιολογικός.

ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ

Τόσο η ριζική όσο και η μερική νεφρεκτομή μπορούν να πραγματοποιηθούν λαπαροσκοπικά και πλέον ρομποτικά. Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές σχετίζονται με μικρότερη απώλεια αίματος, λιγότερο πόνο, μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο και πιο γρήγορη επιστροφή στις φυσιολογικές δραστηριότητες. Φυσικά, το αισθητικό αποτέλεσμα είναι σαφώς ανώτερο (μικρές οπές έναντι μεγάλης τομής).

ΑΙΤΙΕΣ  ΣΤΥΤΙΚΗΣ   ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Η ανδρική σεξουαλική λειτουργία αποτελείται από τις ακόλουθες φάσεις: Επιθυμία, Διέγερση, Οργασμός και Εκσπερμάτιση. Η εναρμόνιση των παραπάνω φάσεων οδηγεί στη σεξουαλική ικανοποίηση και αποτελεί έκφραση της σεξουαλικής υγείας
Οι διαταραχές της ανδρικής σεξουαλικότητας περιλαμβάνουν διαταραχές της Επιθυμίας (μειωμένη ή έλλειψη επιθυμίας, σεξουαλική αποστροφή), διαταραχές της Διέγερσης (στυτική δυσλειτουργία, παρατεταμένη στύση, ανωμαλίες της μορφής του πέους), διαταραχές του Οργασμού (ανοργασμία, καθυστερημένος οργασμός), διαταραχές της Εκσπερμάτισης (πρόωρη εκσπερμάτιση, καθυστερημένη εκσπερμάτιση, έλλειψη εκσπερμάτισης και παλίνδρομη εκσπερμάτιση) και διαταραχές της Αισθητικότητας (υπό και υπέρ αισθητικότητα και πόνος).

Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούμε στη στυτική δυσλειτουργία, η οποία είναι μια διαταραχή που εμφανίζεται ολοένα και συχνότερα και επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής πολλών ανδρών και τη σχέση πολλών ζευγαριών. Ως στυτική δυσλειτουργία ορίζεται η μόνιμη ή παροδική ανικανότητα για επίτευξη ή και διατήρηση πεϊκής στύσης ικανής για την εκτέλεση της σεξουαλικής πράξης.

Είναι ένα πρόβλημα αρκετά κοινό και, σύμφωνα με μία σημαντική μελέτη η οποία έγινε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1990, το 52% των ανδρών ηλικίας από 40-70 ετών παρουσίαζε από ελαφριά έως βαριά στυτική δυσλειτουργία.

Επίσης, πρέπει να αναφέρουμε ότι ο αριθμός των κρουσμάτων παγκοσμίως αυξάνει και ότι σύμφωνα με τις προβλέψεις τα περιστατικά αυτά από 155.000.000 παγκοσμίως το 1995 θα φτάσουν τα 322.000.000 το έτος 2025. Ενας από τους κύριους λόγους της αύξησης αυτής είναι η σημαντική αύξηση του μέσου όρου ζωής που αποτελεί και κύριο προδιαθεσικό παράγοντα για την εμφάνιση στυτικών διαταραχών.

Τα αίτια τις στυτικής δυσλειτουργίας μπορούν να ταξινομηθούν σε οργανικά, ψυχογενή και μεικτά.

Τα ψυχογενή αίτια, τα οποία και υπερτερούν στις μικρότερες ηλικίες, οφείλονται σε πολύ συχνές στην εποχή μας καταστάσεις, όπως η κατάθλιψη, το stress, το άγχος της πρώτης φοράς σε νέα άτομα κ.ά.

Η ίδια η καθημερινή ζωή μάς καθηλώνει μέσα από τα πρέπει και τη συνεχή διεκδίκηση ενός ρόλου που πάνω στο σεξ θα βγάλει υπερένταση, εκνευρισμό και δεν μας αφήνει να χαλαρώσουμε και να χαρούμε τη σεξουαλική επαφή.

Ο αγχώδης και βιαστικός άνδρας κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να χάσει χωρίς λόγω και αιτία τη στύση του. Οταν το μυαλό του είναι γεμάτο από χιλιάδες σκέψεις μέσα στο ερωτικό παιχνίδι, η ερωτική του διάθεση αδειάζει μένοντας μηχανικά κάτω από την υποχρέωση του να κάνει έρωτα, παρά από την ανάγκη του «θέλω να κάνω έρωτα».

Πολλοί άνδρες χαρακτηριστικά αναρωτιούνται γιατί, ενώ το βράδυ έχουν ερωτική διάθεση, ξαφνικά κάτω από μια σκέψη αλλά και από την κούραση της ημέρας μπορεί αυτή να φύγει, δημιουργώντας το άγχος του να συνεχίσουν μια ερωτική επαφή χωρίς να την νιώθουν. Ακόμη δε και από τον φόβο να μην αρνηθούν το ερωτικό κάλεσμα της συντρόφου οδηγούνται μηχανικά στο ερωτικό κρεβάτι, όπου είναι πιθανόν να μη λειτουργήσουν χάνοντας ξαφνικά τη στύση τους.

Τα οργανικά αίτια διακρίνονται σε:

1. Αγγειακά: (ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση, υπερλιπιδαιμία και καρδιαγγειακή νόσο) που οφείλονται σε παθήσεις πολύ συχνές πλέον στην εποχή μας. Μελέτες έχουν δείξει ότι ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία αγγειακού τύπου εμφανίζουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάζουν στεφανιαία νόσο. Μάλιστα, μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι ασθενείς με στυτική διαταραχή, χωρίς ιστορικό στεφανιαίας νόσου, όταν υποβλήθηκαν σε καρδιολογικό έλεγχο το 20% περίπου παρουσίαζε βλάβες στα στεφανιαία αγγεία χωρίς να το γνωρίζει.

2. Νευρογενή: (ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσο του Parkinson, εγκεφαλικό επεισόδιο, χειρουργική της πυέλου, όπως ριζική προστατεκτομή, ριζική κυστεκτομή κ.ά.).

3. Ορμονικά: (ασθενείς με υπογοναδισμό, υπο- και υπερθυρεοειδισμό).

4. Ανατομικά: (συγγενείς και επίκτητες γωνιώσεις του πέους).

5. Οφειλόμενα σε φάρμακα και ουσίες: (αντι-υπερτασικά, αντικαταθλιπτικά, αντιανδρογόνα, καπνός, αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες).

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι σήμερα διαθέτουμε αξιόπιστες λύσεις για όλους τους ασθενείς με προβλήματα στύσης.

Στην πρώτη γραμμή θεραπείας ανήκουν τα φάρμακα από το στόμα (σιλδεναφίλη, τανταλαφίλη, βαρδεναφίλη) τα οποία είναι απολύτως ασφαλή, εύκολα στη χρήση και αποτελεσματικά στο 70-80% των ασθενών. Παγκοσμίως σήμερα περίπου 40.000.000 ασθενείς χρησιμοποιούν κάποιο από τα παραπάνω τρία φάρμακα, ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός αυτός φτάνει τις 200.000. Στην πρώτη γραμμή θεραπείας ανήκει και η συσκευή vacuum (προκαλεί τεχνητή στύση χρησιμοποιώντας κενό αέρα).
# Στη δεύτερη γραμμή θεραπείας ανήκουν οι ενδοπεϊκές ενέσεις (τις οποίες ο άνδρας μαθαίνει να κάνει μόνος του), καθώς και η ενδοουρηθρική τοποθέτηση ουσιών που προκαλούν στύση.
# Στην τρίτη γραμμή θεραπείας βρίσκεται η χειρουργική τοποθέτηση ενδοπεϊκών προθέσεων, οι οποίες αποτελούν έναν πολύ αξιόπιστο και αποτελεσματικό στυτικό μηχανισμό.
# Τέλος υπάρχουν και θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης για ειδικές κατηγορίες ασθενών.

Εκείνο που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι άνδρες είναι ότι για να έχουν πιθανότητες να διατηρήσουν μια υγιή στύση θα πρέπει να βελτιώσουν ορισμένες παραμέτρους του τρόπου ζωής τους, όπως να διακόψουν το κάπνισμα, να μειώσουν την κατανάλωση αλκοόλ και λίπους, να μειώσουν το stress, καθώς και να ασκούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΕΣ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ

Πρέπει να γνωρίζετε ότι...

Ακόμη και ένα αδύναμο σπέρμα μπορεί να βελτιωθεί. Αρκεί μια σωστή ανάλυση σπέρματος ώστε ο ουρολόγος να δώσει την κατάλληλη θεραπεία.

Κάθε άντρας πρέπει να συμβουλεύεται τον ΟΥΡΟΛΟΓΟ του, όπως κάθε γυναίκα το γυναικολόγο της.Διαπιστώνεται καθημερινά όμως, ότι οι άντρες αντιμετωπίζονται αναρμοδίως από το ...γυναικολόγο της συζύγου.